Życiorys Stanisława Jerzego Leca (1909–1966) jest koncentratem komplikacji losu centralnoeuropejskiego w epoce kataklizmów i totalitaryzmów. Był mistrzem aforystyki, w której wykazywał możliwości wyrazu w skrajnie ograniczonym formacie. Poniżej jego dwa wiersze, które w numerze 2–2014 czasopisma kulturalno-informacyjnego Suecia Polonia towarzyszyły artykułowi Leonarda Neugera o Lecu i Cioranie.
Kadr
Oto
Latający Holender
oburącz trzyma
przed sobą zwierciadło.
W lustrze zobaczyłbyś
moją twarz.
U nogi Latającego
łańcuch,
na jego końcu
kotwica
wryta głęboko
w brzeg.
A może z wielkiej czułości
A może
z wielkiej czułości
dla świata
nie zdjąłem
z ludzi,
zwierząt,
roślin,
kamieni,
z drżeń myśli
czy uczuć
pokrowców?
En bildruta
Se,
Den flygande holländaren
håller en spegel framför sig
med båda händerna.
I spegeln skulle du få se
mitt ansikte.
Vid Flygandes fot
en kätting,
vid dess ände
ett ankare,
djupt nergrävt
i stranden.
Kanske av stor ömhet
Är det kanske
av stor ömhet
för världen
som jag inte har avklätt
människor,
djur,
växter,
stenar,
tankarnas
eller känslornas darr
från deras skyddsöverdrag?
Tłumaczenie na szwedzki: Jurek Hirschberg
Uzupełnienie 2020-12-12:
Przeczytaj esej Leonarda Neugera o Stanisławie Jerzym Lecu w Magazynie Wyborczej.
